- jactus
- 1.
jactus, a, um, Part., from jacio.2.jactus, ūs, m. [jacio], a throwing, casting, hurling; a throw, cast.I.Lit.A.In gen.:B.
jactus fulminum,
Cic. Cat. 3, 8, 18; Plin. 2, 38, 38, § 104:haec certamina tanta Pulveris exigui jactu compressa quiescunt,
Verg. G. 4, 87:glebarum et testarum,
Quint. 8, 2, 5:intra jactum teli progressus,
Verg. A. 11, 608:teli jactu abesse,
to be a spear's-throw distant, Liv. 8, 7 init.:usque ad jactum tali,
Tac. A. 13, 40; Curt. 3, 11, 1:truces in sublime jactus (of the bull),
Plin. 11, 2, 1, § 4.—In partic., a throw or cast of dice:C.quid est tam incertum quam talorum jactus,
Cic. Div. 2, 59, 121:in prospero tesserarum jactu,
Liv. 4, 17:talorum ducere jactus,
Ov. A. A. 3, 353:ita vita'st hominum quasi si ludas tesseris: si illud, quod maxime opus't jactu non cadit, etc.,
Ter. Ad. 4, 7, 22.—Transf.1.A throwing out, spreading:2.jactus radiorum,
Plin. 2, 45, 45, § 116.—A throwing down or out, throwing overboard:3.jactum mercium facere levandae navis causā,
a jettison, Dig. 14, 2, 1 sq.:facere jactum medio in ponto,
Sen. Troad. 1037:horribilis de saxo jactu' deorsum,
Lucr. 3, 1016; Verg. G. 4, 528.— Absol.:decidere jactu cum ventis,
Juv. 12, 33; Paul. Sent. 2, 7.—A cast (of the net), a haul, draught:* II.jactum retis emere,
Dig. 19, 1, 11, § 18; Val. Max. 4, 1, 7 ext. —Trop., a throwing out, uttering:3.fortuitus jactus vocis,
an assertion casually thrown out, Val. Max. 1, 5, 9.Jactus, i, m., a river flowing into the Po, Plin. 3, 16, 20, § 118.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.